Яшчэ адзін стэрэатып пра Мексіку – фільмы з удзелам Бенісіо дэль Тора. У прыватнасці, пасля прагляду стужкі «Забойца», дзе гутарка вялася пра горад наркакартэляў Хуарэс, нарадзілася трывалае адчуванне, што Мексіка – гэта дужа сурова, і наогул, лепш туды ні нагой.
Таму, пытанне: «А ці не схадзіць нам у адзін файны магілеўскі рэстаранчык, і ці не паспрабаваць топавыя мексіканскія стравы?» – спачатку крыху збянтэжыла. Адразу ўсплылі згаданыя стэрэатыпы.
«Кукурузны суп з папкорнам і пікантнай сальсай»
Прыйшлі. Замовілі мексіканскія стравы і кока-колу. Як жа без яе? Чакаем. Вядома, ні канкістадораў, ні ганстэраў на даляглядзе не было, наадварот, афіцыянты выглядалі ветлівымі і добразычлівымі. Спачатку прынеслі тое, што ў мясцовым меню пазначана як «кукурузны суп з папкорнам і пікантнай сальсай».
Што гэта такое? Тлумачу як беларус, які ніколі «пікантнай сальсы» не еў. На выгляд – гарохавы суп, паводле кансістэнцыі, – густы і жоўты, з нейкім травяным адценнем. Даверу да яго, адразу скажу, не было. Адважыўся, узяў лыжку – і смачна! Нават, дужа смачна, але нязвыкла. Спачатку адчуваецца вострая папрыка, і ты ўжо цягнешся да кубачка з вадой, каб заліць пякельны агонь, аднак раптам пасля пякучасці на язык прыходзе смак нечага салодкага і лагоднага. Не ведаю, з чым параўнаць… Сальса была гарачая, і з’еў я яе, магчыма, з залішнім задавальненнем. Мае гучнае сербанне прыкметна раздражняла закаханую пару за суседнім столікам.
- Цалкам публiкацыю чытайце на сайце ПроМогилев
