Шевченко Павел Степанович стоит справа.
Мікалай Васільявіч Шумілаў, 1914 года нараджэння, быў прызваны ў войска ў 1936 годзе. Ўдзельнік вайны з Фінляндыяй (30.11.1939 – 12.09.1940 гады). Апошній раз прыязджаў у водпуск на Радзіму ўвосень 1940 г. з горада Горкага (цяпер Ніжні Ноўгарад). Прапаў без вестак у званіі лейтэнанта ў кастрычніку-снежні 1941 г. на Заходнім Фронце.
Шумилов Николай Васильевич (слева).
Павел Андрэевіч Дойлідаў, таксама нарадзіўся ў 1914 годзе. У пачатку вайны знаходзіўся на вайсковых зборах у Ціхінічах. Каля народнага дома вісела “талерка”. З яе-рэпрадуктара радые людзі і пачулі пра пачатк вайны. На царкве стаяла вышка. Хадзіў вартаўнік краснаармеяц. Была сувязь з Бабруйскам. У царкве – авес. Ён быў прыпісаны да 129-га асобага палка НКУС у званні малодшага лейтэнанта. З пачатку вайны яго часць несла варту на малочным заводзе ў г. Рагачове, чыгуначным мосце праз раку Друць, перакрыжаванні дарог у Доўску, важных абьектах Гомеля, Нова-Беліцы, Добруша. У тым ліку ахоўвала беларускае кіраўніцтва, якое знаходзілася на той час у гэтых мясцінах.
Адступалі з Гомеля ў напрамку Украіны. У Палтаўскай вобласці аўтамашына, у якой ехаў Павел, трапіла пад абстрэл нямецкай танкеткі. Яму запомнілася, што гэта было сяло з падобным скрыжаваннем вуліц, як у яго роднай весцы Вірычаў. Павел быў цяжка паранены ў нагу і спіну. Пашанцавала – яго ўзяў пад апеку селянін, які быў пакінуты савецкімі ўладамі для арганізацыі барацьбы ў тыле ворага. Лячыў народнымі сродкамі недзе з год. І толькі летам 1942 года Павел неяк даклыпаў да Вірычава.
З сакавіка 1943 года – у партызанах, камандзір узвода 259-га атрада, 8-й Рагачоўскай, партызанскай брыгады. Мабілізаваны ў войска 20 студзеня 1945 года. Дэмабілізаваны 25 кастрычніка 1945 года. Узнагароджаны медалем “За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-45 гг.” Уручаны знак “Партызан Беларусі”. Памер 26 сакавіка 1996 года.
Мікалай Андрэевіч Дойлідаў, 1915 года нараджэння. Незадоўга да вайны скончыў Ленінградскае ваеннае вучылішча аўтамабілістаў. Быў накіраваны служыць у г. Томск. З ліпеня 1941 года на фронце – спачатку пад Ленінградам, потым у Запаляр’і, на пасадзе камандзіра аўтароты. Пасля заканчэння вайны служыў у Заходняй Украіне, потым у Беларусі (у Барысаве), ГДР. Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, ордэнам Чырвонага Сцяга, медалямі “За абарону Савецкага Запаляр’я”, “За перамогу над Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне” і іншымі ўзнагародамі. Звольнены ў запас у званні капітана ў 1954 г. памер 13 студзеня 1979 года.
Павел Сцяпанавіч Шаўчэнка. Нарадзіўся 15 студзеня 1912 года. Быў прызваны ў войска ў 1934 годзе. Службу праходзіў у Беларусі, потым у Ленінградскай вобласці, пазней у Прыморскім крае (горад Шкотава), у асноўнымна пасадзе камандзіра аддзялення сувязі. З сакавіка 1942 года па кастрычнік 1942 года – курсант Свярдлоўскага пяхотнага вучылішча, пасля заканчэння якога служыў да студзеня 1943 года намеснікам камандзіра роты 58 стралковага палка, 62 стралковай дывізіі Паўднева-Заходняга фронту.
Са студзеня па чэрвень 1943 года – камандзір асобага аддзялення (камендатура горада Харькава) 58 стралковага палка. Тройчы быў паранены. Звольнены ў запас 19 чэрвеня 1946 года ў званні старшага лейтэнанта з пасады камандзіра роты 82-га гвардзейскага механізаванага палка, 29 гвардзейскай механізаванай дывізіі (Румынія).
Узнагароджаны ордэнам “Чырвонай Зоркі”, ордэнам “Айчыннай вайны І ступені”, медалем “За перамогу на Германіяй у Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.” і іншымі узнагародамі.
Удзельнічаў у баях пры фарсіраванні Дуная і прарыве абароны гітлераўцаў. За выдатныя баявыя дзеянні атрымаў падзяку Сталіна, аформленную ў адпаведным загадзе ад 29 лістапада 1949 года (даведка в/ч 29488 ад 29 сакавіка 1945 года). Памер 8 мая 1987 года.
Новікаў Уладзімір Тарасавіч, 1912 года нараджэння. У пачатку вайны ст. лейтэнант 98 кавалерыйскага палка. У баях за горад Магілеў у чэрвені 1941 года папаў у плен. Сваякамі быў выкуплен з плена за сала і самагон. Памер у 1942 годзе. Пахаваны на могілках вескі Вірычаў.
Новікаў Апанас Тарасавіч, 1917 года нараджэння. У войска быў прызван у 1937 годзе Быхаўскім ФВК. Учаснік вайны з японцамі на Халхін-голе. Закончыў ваеннае летнае вучылішча. З 15 верасня 1943 года служыў штурманам 78 асобага авіазвена сувязі пры упраўленні тыла 4 Украінскага фронта. Пры выпалненні заданія па даставцы срочнага сякрэтнага пакета Ваеннага Савета фронта 6 кастрычніка 1944 года атрымаў цяжкае раненне. Пацяраў сазнанне. Калі прыйшоў у сябе змог прыняць меры по дастаўке пакета по назначэнню. Пакет быў дастаўлен. За гэта быў узнагароджан ордэнам “Айчыннай вайны ІІ ступені”. Раней, 5 мая 1944 года атрымаў награду - ордэн “Чырвонай зоркі”. Пасля цяжкага ранення быў каммісаван в чыне капітана. Памер у 1968 г.